Diecezja Toruńska

Prawie dwa lata temu ks. bp Andrzej Suski na spotkaniu Diecezjalnej Rady Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Toruńskiej przypomniał, że biskupi w Polsce zatwierdzili specjalną instrukcję oraz dyrektorium poświęcone stałym posługom lektora i akolity, i chciałby, aby one zaistniały także w naszej diecezji. Dla Księdza Biskupa oczywistym było, że środowiskiem, z którego będą mogły się w znacznej mierze rekrutować osoby chcące podjąć przygotowania, a następnie stałą posługę lektorów i akolitów w naszej diecezji, są środowiska ruchów i wspólnot. A więc, plany te zaczynają się realizować.

Jak może wyglądać stała posługa lektora i akolity? Przywołajmy kilka konkretnych przykładów możliwości obecności tych posług w naszych parafiach:

• lektor: jest ustanowiony do wykonywania czytań z Pisma Świętego, z wyjątkiem Ewangelii, może on także podawać intencje modlitwy powszechnej, a gdy nie ma psałterzysty, może również wykonać psalm między czytaniami, może także przygotowywać i podawać wyjaśnienia lub komentarze do poszczególnych momentów w liturgii.
• akolita: usługuje przy ołtarzu oraz pomaga kapłanowi i diakonowi, on może przygotowywać ołtarz i naczynia liturgiczne oraz w razie potrzeby rozdawać wiernym Eucharystię, której jest szafarzem nadzwyczajnym; w przypadkach szczególnych może on także wystawiać Najświętszy Sakrament do adoracji bez udzielania błogosławieństwa.

Poza wymienionymi posługami liturgicznymi, gdy nie ma kapłana lub diakona, lektor i akolita mogą prowadzić wigilię przy zmarłym i przy pogrzebie stacje w domu zmarłego i na cmentarzu. Lektor może także pomóc w przygotowaniu wiernych do godnego przyjęcia sakramentów. Dotyczy to chociażby spotkań z rodzicami i rodzicami chrzestnymi przed udzieleniem sakramentu chrztu dziecku, poza tym spotkań z rodzicami przed I Komunią Świętą ich dzieci, czy chociażby prowadzenia spotkań z młodzieżą przygotowującą się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Trudno nie zauważyć potrzeby tych posług w naszych parafiach.

Posługa akolity poza liturgią ma przede wszystkim szczególny wymiar posługi pośród chorych. Akolita bowiem może zanosić im Najświętszy Sakrament. Jest to wyjątkowa służba, gdyż dotyka wyjątkowych i trudnych sytuacji. Chorzy niejednokrotnie uczestniczą duchowo w niedzielnej Eucharystii za pośrednictwem radia czy telewizji, w takich sytuacjach przyjęcie Najświętszego Sakramentu jest ogromnym dopełnieniem tego uczestnictwa. Zauważmy także, że obecność Jezusa Eucharystycznego w domu chorego jest głębokim duchowym przeżyciem nie tylko dla niego samego, ale najczęściej także dla innych domowników, rodziny, która uczestniczy w obrzędzie.

Ważnym elementem posługi stałego lektora i akolity jest również to, że może mogą oni pomagać w przygotowaniu nabożeństw oraz przewodniczyć niektórym z nich. Dotyczy to na przykład różańca, czy drogi krzyżowej. Chociaż nabożeństwa te kojarzymy jednoznacznie z posługą prezbitera, to nie można wykluczyć, że w niektórych parafiach istnieje już potrzeba ich odprawiania np. w kaplicach i przy figurach, czyli w miejscach, do których ksiądz fizycznie nie jest w stanie przybyć. Mogą więc im przewodniczyć stali lektorzy i akolici.

Kto może pełnić omawiane posługi? W dokumentach II Polskiego Synodu Plenarnego czytamy: „mężczyźni świeccy, którzy ukończyli przynajmniej dwadzieścia pięć lat, cieszą się dobrą opinią, posiadają odpowiednie przymioty i są przygotowani do swych zadań poprzez odpowiednią formację, mogą być przyjęci do posługi stałego akolity. Posługę lektora można udzielać w wieku wcześniejszym”.

W naszej diecezji księża proboszczowie zgłosili w sumie 31 osób, którzy wspomnianym kursem biblijnym rozpoczęli przygotowania do przyjęcia posług. Pochodzą oni z następujących parafii: Bierzgłowo, Działdowo (Św. Katarzyna), Grążawy, Grudziądz (Św. Maksymiliana Kolbego), Przysiek, Radoszki, Toruń (Błogosławionej Marii Karłowskiej, Chrystusa Króla, Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Matki Bożej Zwycięskiej i św. Jerzego, Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, Opatrzności Bożej, Św. Antoniego, Św. Maksymiliana Kolbego, Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny) oraz Złotoria. Polecajmy ich naszym modlitwom, aby potrafili przyjąć to nowe wezwanie, które kieruje do nich Bóg.

Dk. Waldemar Rozynkowski