Diecezja Toruńska

Dzień skupienia wypełniły: Eucharystia, której przewodniczył ks. Rafał Kreczman, liturgia godzin sprawowana wspólnie z siostrami, adoracja Najświętszego Sakramentu, nauczania, dzielenie się doświadczeniem posługi diakońskiej oraz spotkanie z siostrami. Tematem wiodącym skupienia były słowa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, czyli hasło nowego programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce.

Diakonat stały jest rzeczywistością obecną w Kościele od początku jego istnienia. W pierwszych gminach chrześcijańskich posługa diakonów traktowana była jako wartość i bogactwo wspólnoty, a nie jako etap przejściowy w drodze do kapłaństwa. Największy rozkwit diakonatu w Kościele przypada na wiek III. W pierwotnym Kościele stałymi diakonami byli między innymi św. Szczepan oraz św. Wawrzyniec. Diakonat jako stała posługa w Kościele zaczyna tracić na znaczeniu od IV w. Dodajmy jednak, że dotyczyło to przede wszystkim Kościoła Zachodniego. Od diakonów zaczęto wymagać zachowania celibatu, a udzielane im święcenia postrzegano przede wszystkim jako stopień przejściowy i konieczny do przyjęcia święceń prezbiteratu.

Odrodzenie diakonatu stałego w Kościele związane było z II Soborem Watykańskim. Dwa lata po zakończeniu soboru, dnia 18 czerwca 1967 r. papież Paweł VI ogłosił ogólne normy przywrócenia w Kościele diakonatu stałego. Dnia 28 czerwca 1968 r. w katedrze w Kolonii pierwszych pięciu żonatych mężczyzn otrzymało święcenia diakonatu. Obecnie na świecie posługuje przeszło 40 tys. diakonów stałych, w tym 11 w Polsce. Pierwszy ośrodek w Polsce przygotowujący kandydatów do stałego diakonatu powołał do istnienia w 2005 r. ordynariusz toruński bp Andrzej Suski.

Dk. Waldemar Rozynkowski